برگرفته از خطبه اول نماز جمعه جهرم، ۱۳ اسفند ماه ۱۴۰۰
.... وَعَلَى‌النِّساءِ بِالْحَياءِ وَالْعِفَّةِ....
امام زمان ارواحنا فداه در نوزدهمین فراز، برای بانوان امت دعا فرمودند و نکته قابل توجه این است که آن بزرگوار در این دعاهای بیست و شش گانه برای رجال امت دعایی ندارند و این نشانه اهمیت شأن و جایگاه بانوان در سرنوشت و سعادت یک ملت است.
حقیقتا اگر بانوان یک جامعه و امت، با تقوی و با حیا و عفت باشند به واسطه نقش بی‌بدیلی که در تربیت فرزندان و نسل آینده دارند و از طرفی جایگاهی که در خانواده و نفوذی که بر مردان دارند بسیار اثرگذار خواهند بود.
خداوند متعال ظرافتهایی در وجود آن‌ها قرار داده که اگر با این دو ویژگی همراه باشد جامعه و نسل آینده را با حیا و عفت خواهند کرد.
اما چرا ازبین این همه فضایل اخلاقی آن بزرگوار این دو ویژگی حیا و عفت را درخواست فرموده است؟
این مطالبه و دغدغه نشانه اهمیت قضیه در دوره غیبت است و این قطعا سرآمد توقع وعنایت ویژه آن حضرت است. بنابراین اگر خانمها بخواهند در زمره منتظران آن حضرت باشند باید روی مساله حیا و عفت خود شدیداَ سرمایه‌گذاری کنند که مورد عنایت آن بزرگوار قرار بگیرند.
آیت‌الله سید باقر سیستانی عالم بزرگوار اهل مشهد مقدس می‌گوید احساس کردم اواخر عمرم هست و تا کنون چشمانم به جمال نورانی منجی عالم بشریت (عج) منور نشده لذا تصمیم گرفتم چهل صبح جمعه در یکی از مساجد خلوت مشهد زیارت عاشورا را با صد لعن و سلام بخوانم. در یکی از جمعه‌های آخر احساس کردم از یکی از خانه‌های اطراف مسجد نور عجیبی به طرف آسمان متصاعد است ومانند مغناطیسی مرا به طرف خود جلب می‌کند. بی اختیار به طرف نور حرکت کرده و به آن خانه رسیده و اجازه ورود گرفتم و به کانون نور در یکی از اتاقها داخل شدم و وجود شریف جان جانان منجی عالم بشریت (عج) را دیدم که کنار جنازه‌ای جلوس فرموده بودند، سلام کردم، جواب دادند و فرمودند لزومی ندارد که این قدر خودتان را برای دیدار ما به زحمت بیندازید. بعد به جنازه اشاره کرده و فرمودند: مثل این بانو باشید که کاری کرد که من به دیدارش آمدم، آن هم دم مرگ که شدیدا به دیدار ما اهل بیت نیازمند بود. بانویی که در کشف حجاب ملعون رضا خان برای این که عفت و حجاب خود را حفظ کند هفت سال از خانه بیرون نیامد و الان من آمده‌ام جبران کنم.
پس آن بزرگوار به حجاب و عفاف و حیای خانمهای امت خیلی عنایت دارند.
و اما حیا چیست؟
حیا یعنی این که انسان حالتی داشته باشد که از چیزهایی که خدای متعال و شرع مقدس و عقل و عرف زشت می‌دانند دور شود و از انجام دادنش خجالت بکشد. بعضی گفته‌اند حیا، فارق بین انسان و حیوان است چون حیوانات نوعا حیا ندارند و اگر انسانی بی‌حیا باشد با حیوان فرقی ندارد. واقعا بعضی از انسانها از حیوانات بی‌حیاترند چون بعضی از حیوانها یک پوششی دارند مانند پرنده‌ها که پردارند و یاحیواناتی که پشم و مو دارند. حال چه شده که بعضی از انسانها قسمتهایی از بدنشان را که خدای متعال فرموده از نامحرم بپوشانید را آشکار می‌کنند؟
این نشانه بی‌حیایی است و نقطه مقابل حیا، پرده‌دری و وقاحت است. البته به جز پوشش باید در گفتار و رفتار هم حیا به خرج داد و از بی بند و باری دوری کرد که اینها همه از شاخه‌های حیا هستند.
فرموده‌اند در مقابل چهار گروه یا چهار کس باید حیا داشته باشیم.
در راس همه، حیا در برابر خدای متعال است
«أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى /علق 14 »
اگر ایمان انسان قوی باشد و معتقد به حاضر و ناظر بودن خداوند متعال باشد کارهای زشت انجام نمی‌دهد.
مگر زلیخا آن گاه که تصمیم به آن عمل زشت گرفت از خجالت روی بت را نپوشاند؟ پس چرا بعضی به اندازه همین زلیخا که به بت خودش اعتقاد داشت به خدا اعتقاد و باور ندارند؟ مگر می‌شود کسانی در مجامع عمومی پرده‌دری و بی‌حیایی و بی‌عفتی نشان دهند و اهل ایمان و اعتقاد باشند؟ اینها مشکل اعتقادی و ایمانی دارند و دروغ می‌گویند که دلمان پاک است و متدین هستیم
«لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا حَیَاءَ لَهُ»- از کوزه همان برون تراود که در اوست -دلی که پر از حیا و ایمان و عفت باشد بی‌حجاب و بد‌حجاب نمی‌شود
«ما عَرَفَ اَللهَ مَن عَصاهُ»
این فرمایش امام باقر(ع) است و شعری فرموده‌اند که از جناب ابوطالب است.
تَعصي الإِلَهَ وَأَنتَ تُظهِرُ حُبَّهُ --- هَذَا لَعَمْرُكَ فِي اَلْفِعَالِ بَدِيعٌ
لَوْ كَانَ حُبُّكَ صَادِقاً لَأَطَعْتَهُ ----إِنَّ اَلْمُحِبَّ لِمَنْ أَحَبَّ مُطِيعٌ
گناه می‌کنی بعد می‌گویی که من خدا را دوست دارم؟ این حرف، بسیار عجیب و غریب است. اگر واقعا راست می‌گفتی که خدا را دوست داری از او اطاعت می‌کردی وفرمانش را زیرپا نمی‌گذاشتی.
بعد حیا در برابر فرشتگان است.
«إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ، ما یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلاّ لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ/ 18و17ق»
« لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ/ رعد 11»
این سه آیه به ما می‌گویند که فرشتگانی دایم مراقب ما هستند و پیامبر عزیزمان فرمودند گاهی از این فرشتگانی که مراقبم هستند حیا می‌کنم.
بعد حیا از مردم و نامحرم است
آخرین نوع حیا، حیای انسان از خودش می‌باشد که گاهی بعد از گناه، خود را سرزنش می‌کند.
اما ریشه اعمال ظاهری ما از جمله پوشش و حجاب که شاخ و برگ هستند همان حیا وعفت است.
اگر ریشه نباشد شاخ و برگی وجود ندارد و اگر شاخ و برگی هم وجود نداشته باشد ریشه رشد نمی‌کند ومحکم نمی‌شود، این دو هم افزایی دارند.
پس اصل و اساس، همان حیا و عفت است اگر وجود داشته باشد مطمئن باشید که مساله حجاب هم هست.
مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی می‌فرمود وقتی از قنادی خرید می‌کنید فروشنده به جعبه شیرینی دوتا گره می‌زند که اگر گره اول را باز نکنید گره دوم هرگز باز نمی‌شود و در مساله حجاب هم گره اول همان حیا وعفت است که اگر نباشد حجاب حاصل نمی‌شود.
پس باید روی مساله خداباوری، خدا ترسی، اعتقاد، توحید، حیا، عفت، ایمان و معنویت کار کرد.
شما اگر روی مساله پوشش و حجاب متمرکز شوید مثل این است که بخواهید اول گره دومی را باز کنید که شدنی نیست.
اینجاست که حقیقتا مربیان، خانواده‌ها، روحانیت معظم و آن کسانی که رسالت تربیت مردم و خودشان و نسل آینده را دارند باید روی خدا شناسی، خدا باوری، ایمان، معنویت و حیا و عفت متمرکز بشوند که اگر این حاصل شود مشکل بی‌حجابی و بد‌حجابی هم حل می‌شود و امام زمان ارواحنا فداه هم برای بانوان امت ابتدا حجاب را نخواستند بلکه حیا و عفت را خواستند که به دنبال آن هم حجاب خواهد آمد.