یاران خراسانی

 

سر خوش ز سبوي غم پنهاني خويشم
چون زلف تو سرگرم پريشاني خويشم

در بزم وصال تو نگويم ز کم و بيش
چون آينه خو کرده به حيراني خويشم 

لب باز نکردم به خروشي و فغاني
من محرم راز دل طوفاني خويشم

يک چند پشيمان شدم از رندي و مستي
عمري است پشيمان ز پشيماني خويشم

از شوق شکرخند لبش جان نسپردم
شرمنده جانان ز گرانجاني خويشم

بشکسته تر از خويش نديدم به همه عمر
افسرده دل از خويشم و زنداني خويشم

هر چند « امين » بسته دنيا نيم اما
دلبسته ياران خراساني خويشم

مقام معظم رهبری

              

آب شرشرگان،

خورشید تابان،

گل های خندان،

 ببین خدای مهربان چیزهارا آفرید،

 کوه، ابر، خورشید، دشت و بیابان!.......

                                                                        «نرگس هفت ساله از قم»

   فصل پوشش،

        فصل خوبی.

             فصل حجاب،

                  فصل خدایی.

                         فصل چادر، 

                                 فصل نور.

                            فصل دختر؛ فصل دعا، فصل نماز.

                                 

                                                                                                        «نرگس هفت ساله از قم»

 

«مدادمن، دوستت دارم یه عالمه»

مدادمن؛ توباعث شدی که من با سواد بشم. اخلاق تو با من خیلی خوبه من تورا خیلی دوست دارم. دوست داشتم که تو با من حرف بزنی وباهم کتاب بخریم و بخوانیم. من تورو خیلی دوست دارم آیا تو منو دوست داری؟ دست های من دارن بزرگ میشن اما تو داری کوچیک میشی. تو دوست خوب من هستی وقتی که کوچیک بشی باز هم دوست من هستی و خواهی بود. مدادمن، دوستت دارم یه عالمه!.....

                                                                                                                                                                                            « نرگس هفت ساله از قم»