برگرفته از خطبه اول نماز جمعه جهرم مورخ 1400/09/19
«اللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِيقَ الطّاعَةِ، وَبُعْدَ الْمَعْصِيَةِ، وَصِدْقَ النِّيَّةِ، وَعِرْفانَ الْحُرْمَةِ، وَأَكْرِمْنا بِالْهُدى وَالاسْتِقامَةِ،.....»
مهمان دعای امام زمان(عج) هستیم که حضرت در پنجمین فراز از فرازهای 26 گانه از خداوند متعال می‌خواهد که با دو لباس هدایت و استقامت، بر خود و شیعیانش کرامت ببخشد. البته اهل بیت(ع) معدن کرامت‌اند همانگونه که در جامعه کبیره خطاب به آنها عرض می‌کنیم « وَاُصُولَ الْكَرَمِ» آن بزرگواران با طرح دعا به ما آموزش می‌دهند که از خداوند متعال ملبس شدن به لباس کرامت را با اعطای دونعمت هدایت و استقامت در دنیا و آخرت طلب کنیم.
پس ای خدایی که در قرآنت 26 بار با صفات کریم و کرامت و اکرام از خود نام بردی و به ما آموختی که خداوند کریمی هستی و ما بنده خدای کریم هستیم، برعبدالکریمت لباس کرامت بپوشان. هر ملت یا امتی که این دو ویژگی هدایت و استقامت را داشته باشد امت کریم است و هر دولتی با این دو ویژگی راه درست را پیدا کرده و اگردرست راه برود دولت کریمه است. هرمرد و زن مسلمان مومنی که خداوند این دو ویژگی را به او داده باشد در دنیا و آخرت کریم و عبدالکریم است. به فرمایش مرحوم علامه طباطبایی در فارسی واژه‌ای معادل کرامت نداریم و باید چند واژه را با یکدیگر به‌کار بریم تا شاید به معنای این واژه نزدیک شویم و اما نقطه مقابل کرامت، لئامت یعنی همان پستی و زبونی و دون صفتی است.
بزرگان فرموده‌اند که در هر نوعی به آن چیزهایی که دارای ارزش فراوان باشد کریم گفته می‌شود. مثلا در بین سنگ‌ها به عقیق و یاقوت و فیروزه، احجار کریمه می‌گویند. پس در بین انسانها به کسانی که دارای روح بلند و با عظمت و بزرگوار و غنای نفس باشند کریم گفته می‌شود و وقتی به شخصی می‌گوییم تو خیلی آقایی یعنی کریم و صاحب کرامت هستی. « الكريمُ مَن بَدَأَ بِإحسانِهِ» انسان کریم کسی است که منتظر نمی‌ماند که دیگران به او احسان کنند و او جواب دهد بلکه خود ابتدای به احسان می‌کند چرا که خوی و خصلت و طبیعت و سرشت او کرامت است و نمی‌تواند غیر از این باشد و کرامت جزئی از وجود او شده است. به‌قول یکی از بزرگان «چونان خورشید باشید که اگر بخواهید نتابید نتوانید»
« اَلْكَرِيمُ إِذَا وَعَدَ وَفَى»
اهل کرامت در زندگی اهل وفای به عهدند و بر سر پیمان خود با تمام وجود می‌مانند
« الكريمُ يَعفُو مَع القُدرَةِ»
انسان کریم در اوج قدرت، کسانی را که در حق او بدی کرده‌اند با اینکه می‌تواند تلافی کند و انتقام بگیرد را می‌بخشد. رضوان خدا بر امام جمعه فقیدمان حضرت آیت‌الله سیدحسین آیت‌اللهی که پس از پیروزی انقلاب درحالی‌که دیگر یکی از مردان بزرگ انقلاب اسلامی بود و می‌توانست از کسانی که در شکنجه‌گاههای ساواک ایشان را شکنجه کرده بودند انتقام بگیرد و مجازات کند اما بزرگوارانه و بزرگ منشانه آنها را بخشید و کم نبودند انقلابیونی که این‌کار را کردند. انسان بزرگوار وقتی در عرصه انتخابات پیروز می‌شود و به قدرت می‌رسد و می‌تواند از کسانی که در رقابت‌های انتخاباتی به او بد کرده و به او تهمت زده و هتاکی کرده‌اند و الان پشیمانند و بنا ندارند روال قبلی خود را ادامه دهند شکایت کند اما این کار را نمی‌کند.
نعمت هدایت یعنی این که خدایا کاری کن که گمراه نشویم و راه درست و صراط مستقیم را پیدا کنیم. راه درست و صراط مستقیم همان راه خداست
« إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ 56 هود »
راه درست راه خاتم انبیا محمد مصطفی (ص) است. در اوایل سوره مبارکه یاسین می خوانیم که
« إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3) عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (4) »
صراط مستقیم همان صراط بندگی خداست. به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی صراط مستقیم همان صراط کرامت است و کرامت همان عبودیت است پس صراط مستقیم، صراط عبودیت است « وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ 61یس» صراط مستقیم و اقوم، صراط اهل بیت (ع) است.
« أنْتُمُ الصِّراطَ الْأَقْوَمُ»
و خداوند را شاکریم که ما را به این راه راهنمایی کرده است هرچند بقای در این راه تضمین نشده و انسان باید تا آخرین لحظات عمر مواظب باشد که دچار انحراف نشود و راه خود را به سوی طاغوت و دشمنان خدا کج نکند، اینجاست که باید از خداوند متعال استقامت را طلب کنیم. این چیزی است که در این فراز از دعا از خداوند متعال می‌خواهیم
« وَأَكْرِمْنا بِالْهُدى وَالاسْتِقامَةِ»
کم نبودند انسانهایی که خداوند آنها را در آغاز هدایت کرد و سالها در راه بودند و مجاهدت‌ها کردند اما اهل استقامت نبودند. ما در این فراز از دعا از خداوند متعال ایمان مستقر می‌خواهیم
« إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱستَقامُواْ فصلت 30 » رَبُّنَا ٱللَّهُ
در این جا همان هدایتی است، که به دنبالش استقامت است
« وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ.102 آل عمران»
خدایا هدایتی عنایت کن که تا دم مرگ در این راه بمانیم. کم نبودند کسانی که این نعمت دوم که استقامت باشد را نداشتند و درجا زده و منحرف شدند. زبیرهای طول تاریخ و روزگار ما این‌گونه بودند که خدمت‌ها کردند اما نتوانستند این راه را ادامه بدهند.
حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
و بالاخره خداوند متعال فرموده کسانی که در جاده هدایت ندای ربناالله سر می‌دهند و بر این راه می‌مانند
« تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلائِكَةُ فصلت 30 »
«تتنزل» فعل مضارع است یعنی هم اکنون و در همین دنیا، ملائک برآنها نازل می‌شوند و این تنها وعده آخرت نیست چون در آیه بعد می‌فرماید:
« نَحنُ أَولِياؤُكُم فِي الحَياةِ الدُّنيا وَفِي الآخِرَةِ »
اکنون اگر بخواهیم ملتی را که به برکت اهل بیت(ع) و امام زمان(عج) وانقلاب هدایت شد و در این راه مردانه ایستاد سراغ بگیریم شما ملت عزیز ایران هستید که چهل و چندسال مقاومت کرده‌اید و ان شالله اگر این راه را ادامه دهید روزهای خوش همراه با موفقیت و کرامت و سربلندی و عزت و عظمت را مشاهده خواهید کرد. ان شالله که خدا این دو نعمت را از ما نگیرد و با هدایت و استقامت و مقاومت در برابر ناملایمات و مشکلات، لباس کرامت و عزت و عظمت را در دنیا و آخرت بر این ملت بپوشاند.
رزقنا الله ان شالله...