برگرفته از خطبه اول نماز جمعه جهرم مورخ 1400/05/29
«اتقوالله عبادالله»
خداوند متعال در پنجمین فراز از حدیث قدسی که خطاب به ما بندگان نکات مشفقانه‌ای دارند چنین می‌فرمایند:
« وَأخِّرْ نَوْمَكَ إِلَى‌الْقَبْرِ »
ای انسان! خواب خود را تا زمان سرازیری قبر به تأخیر بینداز زیرا خواب طولانی، بی دغدغه و راحت تو آنجاست. البته قطعا منظور این نیست که انسان در این دنیا نباید بخوابد، خواب کافی برای رفع خستگی، تجدید قوا، ادامه حیات و تلاش و فعالیت، لازم و اجتناب ناپذیر است. اما بنده خدا و انسان مومن باید بداند که برای خوابیدن به این دنیا نیامده است. خداوند متعال می‌فرماید: «وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا نباء9» خواب را مایه آرامش شما قرار دادیم اما نباید قسمت عمده عمرتان را در حال خواب سپری کنید .« دنیا مرقد نیست » کم اتفاق می‌افتد که پارسایان و تقواپیشگان تمامی شب را در حالت خواب سپری کنند « كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ذاریات17» بلکه همواره تلاش می‌کنند بخش‌هایی از شب را شب زنده‌دار باشند.
پیرمرد محترمی در دوران دفاع مقدس سعی می‌کرد بچه‌های رزمنده را برای نماز شب از خواب بیدار کند، بدین صورت که سحرها بین سنگرها می‌گشت و با صدای بلند جملات و پیام‌های کوتاهی مانند «این‌قدر بخوابید که بپوسید» خطاب به بچه رزمنده‌ها ادا می‌کرد و منظورش همین خوابیدن در درون قبر بود.
عبارتی از بزرگان دین نقل شده که بعد از این‌که ملکین سوال و جواب شب اول قبر از مومن را تمام کردند به او می‌گویند: « نَمْ نومةَ العروسِ» اکنون به راحتی مانند عروس بخواب وخوشا به‌حال چنین مومنی. به هر حال کسانی که به رحمت خدا می‌روند سه دسته‌اند، اول افرادی که فوق‌العاده شرور و بد هستند یعنی منافقین، کفار، ستمگران، فاسقان و فاجران که در برزخ بیدار و در عذاب به سر می‌برند. گروه دوم نیکان و خوبان که آنها هم خواب ندارند و بیدار و زنده و متنعم به نعمت‌های الهی هستند «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ‌الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً، فَادْخُلِي فِي عِبَادِي، وَادْخُلِي جَنَّتِي 27تا30 فجر» شهدا جزء همین دسته‌اند « أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ، فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ‌اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم169 -170 آل عمران» شهیدان دائما به رفقایی که درحال حرکت به طرف آنها هستند اما هنوز به آنها ملحق نشده‌اند مژده داده و پیام‌های امیدبخش می‌فرستند و اما گروه سوم عده کثیری از انسانهای معمولی هستند که در طول برزخ به خواب عمیقی فرو می‌روند.
از امام باقر(ع) روایت شده که زمانی حضرت موسی از خداوند متعال سوال کرد که مبغوض‌ترین و بدترین بنده‌ها نزد تو چه کسانی هستند؟ « أيُّ عِبادِكَ أبغَضُ إلَيكَ ؟ خداوند متعال فرمودند: جِيفةٌ باللّيلِ بَطّالٌ بالنّهارِ» کسانی که شبها مانند مردار در بستر می‌خوابند و روزها هم به بطالت می‌گذرانند. پس خوشا به‌حال بندگانی که وقتی دیگران در خواب هستند بیدار مانده و از این فرصت استفاده می‌کنند و در تاریکی بر مرکب شب سوار می‌شوند و به سرعت به سمت سعادت و قرب‌الی‌الله طی طریق می‌کنند که امام عسکری (ع) فرمودند: « اِنَّ الوُصُولَ اِلَي‌اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدرَكُ اِلّا بِامتطاءِ‌اللَّيلِ » وصول، قرب و سلوک الی‌الله سفری است که جز با سوارشدن بر مرکب شب به انجام نمی‌رسد.
هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نوشتند بر آیینه صبح از عمر شبی گذشت و تو بیخبری
شب که می‌گذرد فرصتی از دست انسانهای معمولی می‌رود اما اولیای خدا، از این فرصت استفاده می‌کنند. پس سعی کنیم از شبهایمان استفاده کنیم، آن‌گونه که عده‌ای شب را در حالت سجده و با ذکر« لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ‌الظَّالِمِينَ انبیاء87 » به صبح می‌رسانند و بعضی پاره‌هایی از شب را با تلاوت قرآن سپری می‌کنند « ورَتِّلِ‌الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا مزمل4 » و بعضی شبهایشان را با خدمت به بندگان خدا می‌گذرانند، مانند عزیزان نیروی انتظامی، نیروهای نظامی، مرزداران، فرشتگان سلامت در روزگار ما و کسانی که به مطالعه و تحقیق می‌پردازند تا خدمتی به بندگان خدا انجام دهند و خوشا به‌حال این افراد.
وجود شریف خاتم انبیا محمد مصطفی (ص) فرمودند: « كُلُّ عَينٍ باكِيَةٌ يَومَ‌القِيامَةِ إلاّ ثلاثَ أعيُنٍ : عَينٌ سَهَرَت في سَبيلِ‌اللّه ِوعَينٌ غُضَّت عَن مَحارِمِ‌اللّه ِ وعَينٌ فاضَت مِن خَشَيةِ‌اللّه» روز قیامت چشم همه انسان‌ها گریان است مگر چشم‌هایی که شبها در راه خدا بیدار مانده و برای خدمت به بندگان باز باشند وچشم‌هایی که بر روی نامحرم و صحنه‌ها، عکس‌ها و فیلمی‌های حرام بسته باشند و چشمانی که از خوف و خشیت خداوند متعال گریان شدند.
از خدای متعال بخواهیم از این فرصت و آرامشی که در شب قرار داده به خوبی استفاده کنیم و آنگاه که صبح شود هم خود حمد و سپاس خدا بگوییم و هم دیگران به ما بنگرند که چگونه از شب استفاده کردیم و جلو زدیم و به مقصد رسیدیم آنگاه زبان به ستایش ما بگشایند. همه ما در مقابل یک کوه قرار داریم، عده‌ای در کوهپایه می‌خوابند اما بعضی از فرصت شب استفاده می‌کنند و خود را به قله می‌رسانند و وقتی خورشید طلوع می‌کند خفتگان خواهند دید که افرادی شب را نخوابیدند و به قله رسیدند. ضرب‌المثلی در بین عرب‌ها مرسوم است و مولایمان امیرالمومنین(ع) هم در نهج البلاغه از آن استفاده کرده است که «عِنْدَالصَّباحِ يحْمَدُالقَوْمُ السُّرى» اگر یُحمدُ باشد یعنی زمانی که صبح شده و روز روشن می‌شود همه زبان‌ها به تعریف و تمجید از آن قومی که شب زنده دار بودند و از این فرصت استفاده کرده و به مقصد رسیده‌اند گشوده می‌شود.
امیدواریم خداوند متعال به ما توفیق دهد به این نصیحتش عمل کنیم که شبها مانند مردار نیفتیم و روزها هم این گونه نباشیم که از فرصت و عمر خود استفاده نکنیم و باید بدانیم که آمده‌ایم تا از شب و روز برای آبادکردن دنیای جاودانه استفاده کنیم و به گونه‌ای زندگی کنیم که در این دنیا بنده خدا باشیم و در آخرت هم سعادتمندگردیم.