برگرفته از خطبه اول نماز جمعه جهرم مورخ 1400/03/07

 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ» (آل عمران/ 102)

ای مردان و زنانی که ایمان آوردید پروای الهی را آن‌گونه که بایسته و شایسته است داشته باشید و نهایت تلاشتان این باشد که مسلمان و عاقبت بخیر از این جهان رخت بربندید. در تاریخ و حتی روزگار خودمان شخصیت‌هایی داشته ‌و داریم که کارنامه درخشانی داشتند اما اواخر عمر نتوانستند خشت‌های آخر ساختمان اعتقادی خود را درست بنا نهند و منحرف شده و در نهایت عاقبت به شر از این دنیا رفتند. یکی از همین‌ها  «زبیربن‌عوام» است که همه شما با شخصیت او آشنایید. خاصیت مطالعه تاریخ، عبرت‌آموزی است که  زبیرهای روزگار خود را بشناسیم و اگر شخصیتی با سوابق بسیار درخشان منحرف شد خیلی تعجب نکنیم. مرحوم حضرت امام راحل می‌فرمودند: ملاک، وضعیت فعلی افراد است.  انسان ممکن است کارنامه درخشانی داشته باشد اما ناگاه زندگی و اعتقاد و باورهایش تغییر کند. زبیر حداقل چهارده سابقه درخشان و افتخارآمیز در کارنامه خود داشت که اگر صحابه یکی از آن‌ها را داشتند به خود می‌بالیدند و افتخار می‌کردند که عبارتند از:

1ـ برادرزاده حضرت خدیجه (س) و پسر عمه پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) بود.

2ـ در 15 سالگی یعنی اوان تکلیف، اسلام آورد و در پرونده اعتقادیش بت‌پرستی و شرک و ... وجود نداشت.

3ـ پنجمین یا ششمین گرونده به اسلام بود.

4ـ یکی از راویان حدیث از پیامبر عزیزمان است.

5ـ از مهاجرین به حبشه بود.

6ـ پیامبر(ص) بین او و صحابی بزرگ یعنی عبدالله بن مسعود پیمان برادری برقرار کرد که خود نشانه اهمیت و بزرگی شخصیت اوست.

7ـ زبیر در هیچ‌یک از غزوات پیامبر(ص) غایب نبود که افتخار کمی نیست.

8ـ از مخالفان سقیفه بود و از امیرالمومینن(ع) دفاع کرد حتی با بعضی مناظره کرد.

9ـ با خلیفه اول بیعت نکرد و جزو چندنفری بود که وقتی به خانه زهرای اطهر(س) حمله کردند و در خانه را سوزاندند درخانه امیرالمومنین(ع) و در کنار آن حضرت بود و شمشیر کشید و به مهاجمین حمله کرد.

10ـ در شورای 6 نفره‌ای که خلیفه دوم در آخر حیاتش ترتیب داد بدون بحث به امیرالمومنین(ع) رای داد.

11ـ در شورش علیه عثمان نقش بسزایی داشت.

12ـ او یکی از راویان حدیث غدیر یعنی «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» است.

13ـ بعد از ماجرای سقیفه، امیرالمومنین(ع) اعلام کرد کسانی که معتقدند که حق با من است فردا صبح با شمشیرشان حاضر شوند. او یکی از تنها چهار نفری بود که به همراه سلمان، مقداد و ابوذر در آن جا حاضر شد.

14ـ او یکی از شاهدان وصیت زهرای اطهر(س) در خانه امام امیرالمومنین(ع) بود که حضرت فرمودند چگونه دفن شوند و چه کسانی باشند واز بودن چه کسانی ناراضی هستند.

بسیار تاسف برانگیز است که او با این‌ همه سوابق درخشان عاقبت بخیر نشد. پس جا دارد ما که شاید یکی از این افتخارات را نداریم دغدغه عاقبت بخیری داشته باشیم. وقتی بعد از غائله جمل، شمشیر زبیر را برای امیرالمومنین(ع) آوردند، حضرت نگاهی به آن انداخت و فرمود: «طَالَمَا جَلاَ بِهِ اَلْكَرْبَ عَنْ وَجْهِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ » چقدر این شمشیر غبار غم و اندوه را از چهره رسول خدا(ص) پاک کرد. یکی از نقطه ضعف‌های زبیراین بود که گوشه چشمی به ریاست و مال دنیا داشت. خلیفه سوم ششصد هزار درهم برایش فرستاد و او مشغول دنیا شد. گفتند وقتی از دنیا رفت 15 خانه و هزار اسب داشت که اینها فقط بخشی از دارایی‌های او بود.

مرحوم امام راحل می فرمودند: بعضی طرفدار اسلام و انقلابی هستند که خود رئیس آن باشند. انقلاب را قبول دارند به شرطی که رئیس جمهورش باشند و اگر بنا شد رئیس جمهور نباشند هیچ چیز را قبول ندارند. اینها افراد خودخواه و خودکامه‌ و شیفته و تشنه ریاست‌اند و اگر شعار مردم و دموکراسی و جمهوریت وغیره می‌دهند همگی دروغ است و اگر اسم خدمت و مردم می‌آورند همه حرف است. مانند زبیر که حکومت علوی را می‌خواست اما برای این که استاندارش باشد، وی  با طلحه نزد امام (ع) آمد وگفت یکی از ما را استاندار بصره ودیگری را استاندار کوفه قرار بده.  خدا نکند این حب ریاست در دل کسی جای بگیرد که به سادگی بیرون نمی رود. فرموده‌اند آخرین رذیله‌ای که از وجود صدیقین بیرون می‌رود همین مسئله حب ریاست است. به هرحال مطالعه تاریخ برای این است که در قضاوت‌ها و موضع‌گیری‌ها و تحلیل‌ها از آن بهره ببریم.

و ای خواهران و برادران! اگر به اندازه زبیر هم افتخارات در کارنامه داریم باز باید دغدغه عاقبت بخیری داشته باشیم و اگر دیدیم شخصیت مسئولی علیرغم خدمت شایان، یکباره حرف‌های عجیب و غریب می‌گوید و زیرآب همه چیز را می‌زند تعجب نکنیم که از این بزرگترها مانند زبیر با آن سابقه درخشان داشته‌ایم. پس این دعارا برای خود و فرزندان ومسئولین و تمام کسانی که به آنها علاقه داریم داشته باشیم که: «اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً»