برگرفته از خطبه اول نماز جمعه جهرم مورخ 99/11/10
«وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا* ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا» مريم 71و72
تقوا عامل نجات و رمز سعادت ماست. مشیت قطعی خداوند متعال بر این تعلق گرفته که همه بندگانش را در قیامت وارد جهنم بکند. وقتی که همه وارد شدند عده‌ای یعنی ظالمان و ستمگران و کسانی که به خویشتن یا به دیگران یا به خدا ستم کرده‌اند از پا می‌افتند و در آنجا می‌مانند و عده‌ای یعنی پارسایان و تقواپیشگان نجات می‌یابند «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ قصص 83 » بنابراین مسئله تقوا مسئله ساده‌ای نیست «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ مائده 27» خدا فقط اعمال متقین را قبول می‌کند. تقوی یک مسئله بسیار بسیار جدی است که خطیب جمعه را مکلف کرده‌اند مردم را به آن توصیه نماید.
از امام صادق (ع) سوال کردند که تقوا چیست؟ فرمودند: «أن لا يَفقِدَكَ اللّه ُ حَيثُ أمَرَكَ ، و لا يَراكَ حَيثُ نَهاكَ » به زبان ساده، تقوا یعنی در جاهایی که خدای متعال دستور حضور داده، غیبت نداشته باشید ودر جاهایی که نباید باشید، حضور پیدا نکنید. به عنوان مثال در مکان برقراری عدل جایتان خالی نباشد «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى نحل 90 » انسان باتقوا در جایی که خدا فرمان حضور داده مانند دفاع از مظلوم، دفاع از دین و هنگامه ایثار و فداکاری وجهاد باید حضور داشته باشد و در جای معصیت نباید حاضر شود. این تفسیر بسیار ساده و قشنگی است که همواره در سراسر زندگی و در هر موقعیتی که هستیم از خودمان بپرسیم الان کجا ایستاده ایم؟ آیا در موقعیت اطاعت و جلب رضایت خدای متعال هستیم ویا در مکان نارضایتی او و در حال معصیت ؟
امام صادق (ع) در خانه فردی حضور داشتند که جمعی هم آنجا بودند که صاحبخانه از غلامش خواست برایش نوشیدنی بیاورد. غلام رفت و با خودش شراب آورد. امام صادق (ع) به محض این که متوجه شدند مجلس را ترک کردند و فرمودند جدّم رسول خدا (ص) فرمودند که هرکس در مجلسی باشد که در آنجا بساط شراب باشد ملعون خداست. اکنون ببینیم امت اسلامی بعد از ارتحال پیامبرعزیزمان، باید کجا می‌بودند و کجا رفتند؛ آنگاه که امیرالمومنین(ع) با تعداد اندکی غریبانه مشغول کفن و دفن پیامبر(ص) بودندآیا مسلمانها نباید در کنار این وصیّ و خلیفه بلافصل می‌بودند و او را یاری می دادند؟ درحالی که آنجا غایب بودند اما در سقیفه ای که نباید باشند حاضر شدند. این می شود بی تقوایی که ندانیم کجا باید باشیم کجا نباید باشیم! حضرت سیدالشهدا(ع) در قضیه کربلا، وطن خود را یعنی مدینه که درآنجا مرقد جد و مادر مظلومه‌اش قرار داشت را ترک کرد و باز احساس کرد که باید مکه را هم که آرزوی بسیاری است که تمام عمر و یا اواخر عمرشان جارالله باشند را ترک کند و این عبادت بزرگ را هم نیمه کاره رها کردند و به کربلا رفتند و اینها یعنی تقوا...
نمونه این احساس تکلیف را در روزگار خودمان هم دیدیم و می بینیم. امام راحل در فرانسه که یک کشور به ظاهر پیشرفته با همه امکانات که بهشت گمشده وآرزوی بعضی هاست با احترام زندگی می کردند اما احساس کردند باید بر هواپیمایی سوار شوند که هر آن ممکن است مورد هدف قرار بگیرد و به ایران بیایند که در اوج تنش قرار داشت. رضوان خدا بر امام جمعه فقیدمان حضرت آیه الله آیه اللهی که به فرموده آیه الله حق شناس اگر ایشان در قم می ماندند به مقام مرجعیت می رسیدند اما علیرغم واقف بودن بر مشکلات، هنگامی که احساس کردند به وجودشان در این خطه نیاز است هجرت کردند و به اینجا آمدند. بعد از پیروزی انقلاب، دعوتی از ناحیه امام راحل توسط مرحوم آیه الله شب زنده دار به مرحوم آیه الله شفیعی جهت همکاری در قم داده شد اما ایشان احساس کردند باید در کنار مردمی باشند که هنگام سختی ها در کنارش بودند و اکنون که انقلاب پیروز شده و موقع چیدن ثمره های این انقلاب است آنها را رها نکند.
مقام معظم رهبری در زمان جوانی برای ادامه تحصیل به نجف که در آن زمان از لحاظ علمی سرآمد مراکز علمی شیعه بود و همه فضلای ایرانی آرزوی تحصیل در آنجا را داشتند رفتند اما طولی نکشید که خبر دادند که پدرتان مریض شده و نیاز به مراقبت دارد. ایشان تمام این برنامه ها و آرزوها را کنار گذاشت و همجواری با امیرالمومنین(ع) را رها کرد و بنا بر احساس وظیفه آنجا را ترک کرد و به ایران برگشت و مشغول مراقبت از پدر شد و دیدیم که خدای متعال هم این بزرگمرد را به کجا رساند.
بنابراین هرلحظه باید از خودمان سوال کنیم که آیا من آنجایی که موردنظر خدا هست هستم؟! نکند یکجایی به وجود من نیاز باشد وحاضر نباشم! و چقدر ضربه خوردیم از این بی تقوایی که عده‌ای پست‌ها و مسئولیت‌هایی را که اهلیت آن را نداشتند پذیرفتند و چقدر جامعه ما محروم شد از افراد شایسته ای که جایشان درجاهایی خالی بود. اکنون انتخابات شوراهایی اسلامی شهرو روستا را در پیش داریم اگر صاحبان فکر و تجربه و توانایی قدمی برای انتخاب شدن برندارند بی تقوا هستند. نباید جای نیروهای دلسوز انقلاب، کاردان و مجرب خالی باشد که وقتی از مسئول عزیزی انتقاد می کنیم که چرا فلانی را فلان جا گذاشتی در جواب بگوید دستم خالیست! پس همگی به فرمایش امام صادق(ع) عمل کنیم و آن جا که خداوند دوست دارد حاضر باشیم و هر جا که دوست ندارد نباشیم.